Na miejscu ogromnego lasu w 1847 roku Johann Friedrich Wilhelm Farenheid zaczął budować park ze stawami i szerokimi alejami, ozdobionymi rzeźbami. Zamek-muzeum budowano długo i był on ukończony dopiero w 1864 roku. Pierwsi odwiedzający muzeum mogli oglądać komnaty już w 1854 roku. Posiadłość była znana z antycznych rzeźb i wybitnych dzieł malarzy europejskich.

Oficyna zamku z komnatą „Koren” została spalona przez dwóch oficerów, którzy w 1945 roku kierowali pierwszym wywozem zbiorów z zamku. Kolejne eksponaty wywożono nocą samochodami poza obręb regionu. Do 1950 roku pozostała część muzeum była udostępniona zwiedzającym. Eksponatów w salach było mało, stanowiły je głównie masywne rzeźby. W 1955 roku otrzymano pozwolenie na wysadzenie w powietrze „Daczy Goeringa”, tak lud nazywał ten obiekt. Po zamku pozostały tylko ściany, które zaczęły się rozpadać. Do naszych czasów przetrwała tylko altana i czołowe ściany byłych stajen.